« نه هر مـردی از هـر زنـی فزونتـر است و نه هر زنی از هر مردی فروتر». «مریم، زهرا، آسیه، خدیجه و کبری از زنان‌اند و فرعون، هامان، شمر و سنان از مردان». این صدایی است که در دوران مشروطه از گلوی زنی برمی‌خیزد. زنی نویسنده، خردمند و حامی آموزش به دختران. زنی که به برابری حقوق زن و مرد اعتقاد دارد. زنی که مبارزه جویانه و با آگاهی از حقوق زن در آن روزگار تفکرات قدیم را که بر محورخواست مردان بود رد می‌کند و به دنیایی نو برای زنان می‌اندیشد .تاریخ ایران زن را گاه در حاشیه‌ی امن قرار می‌دهد و گاه با چشمی ناچیز او را کوچک می‌شمارد. ورود اندیشه‌های جدید پرتویی تازه بدان تاباند، بدین‌ترتیب موقعیت زن در تیررس نگاه مورخان نقد و بررسی شد. تا پیش از دوران قاجار زن می‌بایست زیبا، زاینده و صبور، بیسواد و تحت امر مرد باشد. این نگاه به زن نه‌تنها از طرف زنان نفی نمی‌شد، بلکه بدان نیز دلخوش بودند و تا اندازه‌ای به آن می‌بالیدند. رساله های گوناگون تعلیمی و اخلاقی در تاریخ ایران سرشار از این خواسته‌هاست تا زنان بدان عمل کنند، اما آنچه زنان می‌خواستند در این موارد خلاصه نمی‌شد، زیرا دنیای آرمانیشان داشتن سواد، حضور در جامعه، بیرون‌آمدن از حصارخانه و خواسته‌هایی این‌چنین بود. دنیایی که با دنیای مردان برابر باشد. ورود به این دنیای آرمانی اگرچه برای زنان طبقات بالا ممکن بود، اما برای بسیاری از زنان کار چندان آسانی نبود. زمان زیادی طول کشید تا افکاری نو به ایران وارد شود و خواسته‌ها و نقش‌های زنان در جامعه دگرگون شود. این دگرگونی‌ها با دیدگاه مردانه و خواسته‌های سنتی که پیشتر مورد پذیرش زنان بود روبه‌رو شد. زمزمه‌ی این تغییر و دگرگونی از دوران محمدشاه قاجار به گوش رسید. در واقع این تغییر و دگرگونی با نوشتن جوابیه ای به‌وجود آمد در پاسخ به رساله‌ی یکی از شاهزاده‌های قجری که می‌خواست وظایف زن و خواسته‌های مرد را گوشزد کند و با نگاهی به فرهنگ غرب بر زوایای دلخواه و هماهنگ با گفتمان و اندیشه‌ی قدیم تأکید ورزد.
جهت تهیه کتاب می‌توانید با شماره ۸۸۹۹۷۹۳۴-۰۲۱ داخلی ۱۷۱ تماس بگیرید.
